THE CURRENT STATUS OF ARCHITECTURE EDUCATION IN TURKIYE AND ITS VARIATIONS

Architectural education is constantly evolving and changing. Aim: This study aims to reveal the differences between all architectural education institutions in Turkiye. Course contents, course hours, studio hours, elective course hours, interdisciplinary courses, IT-based courses, number of students and faculty members, part-time faculty members, teaching languages, geographical locations, international connections, achievements and accreditation status of universities were analyzed. Results: According to the results, it was observed that the unbalanced increase in the number of faculty members, especially in foundation universities, was met by externally supported part-time faculty members. Although this situation provides a solution in the short term, it negatively affects the quality of education in the long term. In addition, the inability of architectural education institutions in Turkiye to achieve international accreditation leads to a loss of prestige in the international arena. Conclusion: The study identifies the shortcomings of architectural education and profession in Turkiye and offers recommendations for educational development. Among these recommendations is that all universities should undergo a joint accreditation process and become members of the national accreditation platform, MİAK. It is then suggested that MİAK should move to an international level by providing a global cooperation. It is also suggested that the duration of architectural education in Turkiye be increased to six years and a new curriculum be proposed. These steps are thought to help improve the quality of architectural education in Türkiye and make it internationally competitive.

Keywords: Accreditation, Architectural Education, MİAK, NAAB, Schools of Architecture

Doi: 10.17365/TMD.2023.TURKEY.29.05

Mimarlık eğitimi, sürekli gelişen ve değişen bir yapıya sahiptir. Amaç: Bu çalışma, Türkiye'deki tüm mimarlık eğitimi veren kurumlar arasındaki farklılıkları ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Araştırmada üniversitelerin ders içerikleri, ders saatleri, stüdyo saatleri, seçmeli ders saatleri, disiplinler arası dersler, bilişim tabanlı dersler, öğrenci ve öğretim üyesi sayıları, yarı zamanlı öğretim üyeleri, öğretim dilleri, coğrafi konumları, yurtdışı bağlantıları, başarıları ve akreditasyon durumları analiz edilmiştir. Bulgular: Elde edilen bulgulara göre, öğretim üye sayısındaki dengesiz artışın özellikle vakıf üniversitelerinde dışarıdan desteklenen yarı zamanlı öğretim üyeleri tarafından karşılandığı görülmüştür. Bu durum, kısa vadede çözüm getirse de uzun vadede eğitimin niteliğini olumsuz etkilemektedir. Ayrıca, Türkiye'deki mimarlık eğitimi veren kurumların uluslararası düzeyde akreditasyon sağlayamamaları, uluslararası alanda prestij kaybına yol açmaktadır. Sonuç: Çalışma, Türkiye'deki mimarlık eğitimi ve mesleğinin eksikliklerini tespit ederek eğitim gelişimi için öneriler sunmaktadır. Bu öneriler arasında, tüm üniversitelerin ortak bir akreditasyon sürecine girmesi ve ulusal akredite platformu olan MİAK'a üye olmaları bulunmaktadır. Daha sonra MİAK'ın küresel bir iş birliği sağlayarak uluslararası düzeye taşınması önerilmektedir. Ayrıca, Türkiye'deki mimarlık eğitiminin süresinin altı yıla çıkarılması ve yeni bir müfredat önerisi getirilmesi önerilmektedir. Bu adımlar, Türkiye'deki mimarlık eğitiminin kalitesini artırmaya ve uluslararası düzeyde rekabetçi hale getirmeye yardımcı olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler: Akreditasyon, Mimarlık Okulları, Mimarlık Eğitimi, MİAK, NAAB

Doi: 10.17365/TMD.2023.TURKEY.29.05

Page Range: 94-119